Jaarworkshops
SeizoensfEREN
Tijdens de workshops Seizoenssferen word je uitgenodigd om de seizoenen ten diepste te ervaren.
Je voelt, proeft, ruikt en eert de cycli van de aarde en daarmee die van jezelf.
Elk seizoen brengt een andere energie, een andere uitnodiging, andere groenten en granen, een andere manier van koken, .... Door je ermee te verbinden, stap je in de stroom van jouw eigen levenspad. Niet door te forceren, maar door te eren, het spel van de natuur, jouw natuur.
Wanneer je leert afstemmen op deze natuurlijke ritmes, ontstaat er ruimte voor dankbaarheid, vervulling en innerlijke rust. Je hoeft niets toe te voegen, je mag gewoon zijn en ontvangen wat al in jou leeft.
Laat de seizoenen door je heen ademen. Ontwaak, groei, oogst en rust, in diepe verbinding met wie jij werkelijk bent.
De les is opgebouwd uit theorie, zachte oefeningen, meditatie, creatieve opdrachten, verbinden met de natuur, een kook- en eetmoment.
Op vrijdag 24 april, 12 juni, 4 september, 2 oktober en 4 december gaat de workshop "SeizoenssfEREN" door in 2026.
LentesfEREN
24 april 2026
Het seizoen van Hout.
Het licht keert terug, eerst voorzichtig, dan onhoudbaar.
Na de diepte van de winter roert iets zich vanbinnen, een zachte spanning, een duw naar boven.
Het leven strekt zich uit, breekt open, zoekt ruimte. Wat vastzat, wat sluimerde, komt weer in beweging.
Ik voel het ook in mezelf: die drang om te groeien, om richting te kiezen, om opnieuw te beginnen zonder precies te weten hoe.
Hout is het jonge, frisse, onstuimige leven
dat zich niets aantrekt van eerdere grenzen.
Het vindt een weg, altijd.
De lente nodigt uit tot ontwaken, tot stappen zetten die lang hebben liggen wachten, tot voelen hoe nieuw leven zich aandient, eerst breekbaar, dan steeds moediger.
ZomersfEREN
Datum: 12 juni 2026
Het seizoen van Vuur.
Het leven staat op zijn hoogste vlam.
Licht dat niet meer aarzelt maar straalt, warmt, raakt.
Alles is beweging nu.
Alles is leven dat zich toont zonder schroom.
Bloemen in volle kleur, lucht die trilt van warmte, harten die sneller kloppen omdat het lichaam de wereld zo voluit voelt.
In mij brandt het mee:
een openheid, een durf, een vreugde die niet fluistert maar zingt. Vuur nodigt me uit om te stralen,
om zichtbaar te zijn,
om mijn plek in te nemen zonder terug te deinzen.
De zomer nodigt uit tot leven in het volle licht.
tot voelen zonder filter,
tot liefhebben zonder reserve, tot vieren dat mijn hart kan branden
zonder op te branden.
NazomersfEREN
Datum: 4 september 2026
Het seizoen van Aarde.
De warmte zakt langzaam dieper in de dagen. Het is het seizoen van oogsten, van voelen wat het jaar tot nu toe heeft gebracht.
Vruchten die zwaar hangen, velden die buigen onder overvloed.
In mij ontstaat hetzelfde: een verlangen om te vertragen, om te proeven van wat ik heb opgebouwd, om te landen in mijn eigen midden.
Aarde herinnert me eraan dat zorg, voeding en zachtheid net zoveel kracht dragen als groei en vuur.
Hier mag ik ontvangen.
De nazomer nodigt uit tot dankbaarheid, tot het koesteren van het nu, het warme, volle, stille nu, tot het eren van wat mij voedt en van wat ik anderen kan geven vanuit een plek van overvloed.
HerfstsfEREN
2 oktober 2026
Het seizoen van Metaal.
Een zachte uitademing na maanden van groei.
Wat ik had, wat ik vasthield, wat ik dacht te zijn…
Het laat los. In kleuren, in vormen, in stil vallend licht.
Het hoort het leven toe en het verandert. Altijd.
In dat loslaten blijft iets schitteren, iets puurs, iets dat raakt.
De waarde van wat ik liefhad, helder als metaal, krachtig, eerlijk, onverwoestbaar.
De herfst nodigt uit tot overgave.
tot voelen wat echt blijft.
tot koesteren wat glanst in de stilte.
WintersfEREN
4 december 2026
Het seizoen van Water.
De wereld trekt zich terug in stilte.
Na het loslaten, na het vallen komt de verstilling.
Wat beweegt, beweegt traag.
Wat leeft, leeft dieper.
Alles keert naar binnen, naar de bron waar warmte schuilt in kou.
Wat ik was, wat ik dacht te moeten doen…, het wordt zacht opgelost in die donkere diepte.
Water neemt vorm aan en verliest het weer,
en precies daarin herinnert het me:
niets hoeft vast te staan,
niets hoeft al te weten.
Winter nodigt uit tot vertragen, tot luisteren naar wat onder de oppervlakte leeft, tot rusten in wat nog ongeboren is
en vertrouwen op de stroom die mij draagt
nog voor ik zelf beweeg.